سحر مکه صفای دگری پیدا کرد
ناله سوخته دل‌ها، اثری پیدا کرد
کعبه می‌خواست کـه دل را ز بتان پاک کند
دید فرزند خلیل و جگری پیدا کرد
بـه تمنای لبان پسر اسماعیل
زمزم از شوق، عجب چشم تری پیدا کرد
نور توحید پس از غیبت طولانی خویش
در حرم فرصت هر جلوه‌گری پیدا کرد
سالیانی خبر از حضرت جبریل نبود
مصطفی آمد و او بال و پری پیدا کرد
از قدوم پسر آمنه و عبدالله
امّت پاک سرشتان، پدری پیدا کرد
خاتم از راه رسید و شجر هر چـه رسل
تازه بر بار نشست و ثمری پیدا کرد
مـا هدایت شدۀ نور رسول اللهیم
ریزه خوار کرم زادۀ عبداللهیم
بی وجود تـو بشر بی سر و سامان می‌شد
همه ی جا نور خدا مخفی و پنهان می‌شد
بی وجود تـو کجا در همه ی امت‌ها
نام این قوم مزین بـه مسلمان می شد
تا کـه از قوم دگر حرف میان می‌آید
تکیۀ بازوی تـو شانۀ سلمان می شد
تـو دعا کردی و مـا شیعۀ مولا گشتیم
از همان روز، دلت گرم بـه ایران می‌شد
رخصتی می دهي ای سرور زیبا رویان
گویم از چـه رخ تـو قاتل هر جان می شد
با تبسم بـه لب غنچه تـو گل می‌کرد
گیسوی حور، بـه یکباره پریشان می شد
علت این بود کـه در روی ملیحانۀ تـو
قدری دندان ثنایات نمایان می‌شد
ذکر تسبیح تـو آهنگ بیان ملک اسـت
شکل ترکیب رخ تـو نمک اندر نمک اسـت
بی دم قدسی تـو مرده‌ای احیا نشود
پسر مریم قدّیسه، مسیحا نشود
پشت موسی بـه تـو و حضرت مولا گرم اسـت
ورنه بی اذن شـما وارد دریا نشود
گر زلیخا رخ زیبای تـو بیند در خواب
پای دلداگی یوسفی رسوا نشود
همه ی از رحمت تـو حرف میان آوردند
از چـه رو علت هر خشم تـو افشا نشود
غضبت رمز «اشدّاء علی الکفّار» اسـت
لشگر کفر حریف تـو بـه هیجا نشود
با دعای تـو علی صاحب تیغ دو سر اسـت
بی رضایت گره از ابروی او وا نشود
جز بـه پیش غضب چشم تـو در وقت نبرد
کمر تیغ علمدار احد، تا نشود
تـو ز نور احدی، اشرف مخلوقاتی
پدر فاطمه‌ای، تاج سر ساداتی
تـو کریمی و کریمان همه ی از نسل تواند
سائلان بین، گذر یار بلافصل تواند
هر کـه ابتر بـه تـو گفته رحمش ناپاک اسـت
همه ی خلق خدا ریزه‌خور نسل تواند
ان کسانی کـه ندارند بـه دل حب علی
در عمل امت ملعون شده و رذل تواند
زدن فاطمه بر اهل یقین ثابت کرد
این اراذل پی آتش زدن اصل تواند
چون تمسّک بـه علی شرط شفاعت باشد
شیعیان در صف محشر همگی وصل تواند
چـه کسی گفته اباالفضل ز اولاد تـو نیست؟
ثلث سادات ز اولاد اباالفضل تواند
بعد محسن کـه دل فاطمه حساس شده
پسر سوم زهرای تـو، عبّاس شده
مکتب قدسی تـو نور حقایق دارد
چارده مصحف تابنده و ناطق دارد
دشمن کور دل تـو ز کجا می‌دانست
راه تابندۀ تـو حضرت صادق دارد
ظاهراً خاک حریمش شده با خاک یکی
باطناً او حرمی در دل عاشق دارد
روزی بندگی مـا همه ی دست آقاست
در عمل او صفت کامل رازق دارد
سالها می‌گذرد، سرخی خاک یثرب
اثر خون تن زخم شقایق دارد
گر کـه گوش دل مـا باز شود این ایام
صحبت از توطئۀ چند منافق دارد
زود شهر نبی از مادر مـا خسته شده
باورم نیست کـه دستان علی بسته شده
ولادت با سعادت پیامبر رحمت حضرت محمد مصطفی (ص)و امام جعفر امام صادق (ع)بر رهروان راه حق مبارک باد.